"Rzeźba pomnikowa - specjalność Mariana Koniecznego - zawsze była przykładem najbardziej widocznym w jego twórczości.
W ciągu wieków a nawet tysiącleci artyści wykonywali zamówienia mecenasów rzeźbili władców, wodzów, papieży, mężów stanu, uczonych itp. Tak było od starożytności po współczesność. Bohaterami pomnikowych kreacji byli ludzie bardzo różni. Władcy i wodzowie mieli na rękach krew pomordowanych, nierzadko w skali masowej. Wynajmowani za pieniądze kondotierzy (jeden z nich został bohaterem słynnego pomnika Colleoniego) urządzali rzezie, konkwistadorzy brali udział w eksterminacji całych ludów, monarchowie wywoływali okrutne wojny. Niemal każdej postaci historycznej można zarzucić coś brzydkiego. Czy w związku z tym trzeba burzyć ich pomniki? No to wiele placów i innych miejsc nie tylko naszej starej Europy po prostu by opustoszało. Nieporozumienie jest zasadnicze. Otóż pracownia rzeźbiarska to nie konfesjonał, w którym udziela się lub nie udziela rozgrzeszenia. To świadectwo czasu i historii, jak pisze Jerzy Skrobot, znak, który powinien wywoływać refleksje kolejnych pokoleń, a nie pasję „burzymurków", szczególnie jeśli mamy do czynienia z dziełem artystycznym."
cyt. Jan Pieszczachowicz "Artyzm, historia, polityka"